lisc
kot1
lacznik
las
kot2 border=


Ogólne wrażenie Wielkość Duży, silny kot 
Głowa Z przodutrójkąt równoboczny Patrząc z przodu odległość od brody do zewnęrznej nasady ucha powinna być taka sama, jak odległość między zewnętrznymi krawędziami uszu. Pożądane jest, by od brody do końca uszu nie było żadnych załamań (można przyłożyć linijkę), zwłaszcza w miejscu, gdzie szczęka przechodzi w policzek (bez tzw. pinch'ów).
Patrząc z boku: sławny "norweski" profil - prosty od czoła do czubka nosa i pod odpowiednim kątem do potylicy. Nie może być płaski, taki jak u węża czy krokodyla.
Z bokuczoło zaokrąglone, o odpowiedniej wysokości; profil długi, prosty - bez załamania (stopu)
Brodamocna
Uszy Kształtduże, odpowiednio szerokie u nasady, ostro zakończone, z pędzelkami jak u naszego rysia i pokryte długim włosem od środkaPreferowane są uszy duże. Należy pamiętać, że uszy kociąt są osadzone wysoko na głowie i blisko siebie. W miarę, jak kot rośnie, rośnie też czaszka i uszy rozsuwają się na boki
Położenieosadzone tak, że zewnętrzna linia stanowi przedłużenie linii głowy od brody do ucha
Oczy Kształtduże i owalne, osadzone lekko skośnieMimo niskiej punktacji, oczy - ich położenie, kolor, wyraz - mają wpływ na ceniony przez wszystkich specyficzny "norweski" wygląd. Oczy nie mogą być zbyt skośne i wąskie, nie być też okrągłe, jak spodki. Muszą mieć w sobie to "coś".
Wyraz oczu, ekspresjaczujne
Kolordozwolone są wszystkie kolory niezależnie od koloru futra
Ciało Tułówdługi, o silnej budowie i grubym kośćcuSzczupłe, delikatne łapy sprawiają, że kot wygląda zbyt elegancko, co w przypadku kotów norweskich leśnych nie jest pożądane. Te koty muszą stać mocno na ziemi.
Łapysilne, długie, tylne łapy dłuższe niż przednie; stopy duże, okrągłe, proporcjanalne w stosunku do łap
Ogon   długi i puszysty, powinien sięgać przynajmniej do łopatek, a najlepiej do szyi Ogon to prawdziwa ozdoba "norwega". Im dłuższy i bardziej puszysty, tym lepiej.
Futro Strukturasierść półdługowłosa; wełnisty podszerstek pokryty jest gładką, wodoodporną (niezwilżalną) okrywą, która składa się z długich sztywnych i błyszczących włosów, pokrywających tył i boki zwierzęcia; kot w pełnym futrze posiada pełną kryzę i portkiTrudno opisać, trzeba zobaczyć. Futro wyróżnia koty norweskie od kotów innych ras. To jest prawda w przypadku dorosłych, w pełni rozwiniętych osobników, zwłaszcza zimą. Jakoąć futra zależy od koloru i obecnoąci pręgowania. Kocięta nie mają w pełni ukształtowanego włosa okrywowego. Ich futro tak różni się od futra kotów dorosłych, że uwaga ta też znalazła się w oficjalnym standardzie.
Kolordopuszczalne są wszystkie kolory (oprócz wymienionych poniżej) i białe znaczenia, niezależnie od wielkości i rozmieszczenia;
nie dopuszcza się znaczenia himalajskiego (syjamskiego), koloru liliowego, czekoladowego, cynamonowego i płowego



Wady
Ogólniezbyt drobna budowa
Głowaokrągła lub kanciasta, profil z załamaniem
Uszymałe, osadzone zbyt szeroko lub za wysoko
Łapykrótkie i delikatne
Ogonkrótki
Futrosuche, zbyt jedwabiste, skołtunione




Uwagi
Futro ocenia się tylko pod względem struktury i jakości
Pod uwagę trzeba brać wolny rozwój kociąt
Dorosłe kocury mają szersze głowy niż kotki
Długość i gęstość futra zmienia się zależnie od pory roku
Włosy okrywowe pojawiają się u kociąt po sześciu miesiącach życia



Punktacja
Ogółem 100
GłowaKształt głowy, nos, profil, szczęki i zęby, broda20
UszyKształt i położenie uszu10
OczyKształt5
Korpus Kształt, wielkość, struktura kostna, długość i wysokość nóg25
OgonDługość i kształt10
FutroJakość, faktura i długość25
Kondycja 5



Copyright © 2008 Milanor*PL
Design by Agata Krych